Τι εστί Εθνικισμός;

Έθνος: Σύνολον ομοφύλων ανθρώπων.
Εθνικός: Ο ανήκων εις το έθνος.
Εθνισμός: Εθνική συνείδησις.
ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ: Αποκλειστική προσήλωσις εις την εξυπηρέτησιν των εθνικών ιδεωδών. (Δ. Δημητράκου, λεξικόν σελ. 477).

Αποφεύγοντας την αναφορά μας εις άλλα λεξικά (που τις ίδιες ερμηνείες δίδουν εις τις ανωτέρω λέξεις) δια να μη κουράζομε τον αναγνώστη, προετάξαμε στην αρχή του άρθρου μας τα ανωτέρω ερμηνευτικά, προς αποφυγήν παρεξηγήσεως από τις αυτόβουλες και ετσιθελικές και ανεύθυνες ερμηνείες που συνηθίζεται να δίδονται σε λέξεις στην εποχή μας. Μάλιστα δε, ερμηνείες που προέρχονται κατά κανόνα από τα μαρξιστικά – λενινιστικά λεξικά και που επέρασαν στην «γλώσσα» όλων των άλλων παρατάξεων.

Βλέπουμε λοιπόν, ότι ο Εθνικισμός δεν είναι πολιτικόν σύστημα ούτε οικονομικοκοινωνική θεωρία, ούτε έχει πολιτήν σημασία και χροιά ως νόημα. Αποτελεί δε αναμφισβητήτως ΦΥΣΙΚΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΝ του κάθε ανθρώπου.

Αυτό ακριβώς ενοχλεί τους κουμμουνιστάς, οι οποίοι σαν θεωρία και πρακτική είναι έξω από τα φυσικά του κάθε έθνους. Απόβλητοι της κάθε πατρίδος. Συνέτρεξαν όμως εδώ και άλλοι λόγοι, που εκατήντησαν τον «εθνικισμόν» ως έννοια εκεί όπου ευρίσκεται σήμερον. Υπήρξαν ομάδες πολιτικές, που από χρόνια θέλοντας να καλύψουν την πολιτική τους ιδεολογία κάτω από ανώδυνες γι’ αυτούς λέξεις (είτε διότι ο νόμος το απηγόρευε, είτε διότι δεν συνέφερεν να παρουσιάσουν στον λαό το πραγματικόν τους πρόσωπον) εχρησιμοποίησαν την λέξιν «εθνικισμός», την οποίαν έντυσαν κυριολεκτικώς με πολιτικόν μανδύα της θεωρίας τους, ως ιδεολογικόν τους δήθεν υπόβαθρον. Αλλά ο εθνικισμός ως προανέφερα δεν είναι ιδεολογία.

Εδώ λοιπόν ευρίσκεται η ιδική των απάτη, η οποία ως εκ τούτου συνεισέφερεν αρνητικώς εις την όλην περί «εθνικισμού» υπόθεσιν. Παράδοξον μεν, αλλά οπωσδήποτε βέβαιον είναι, ότι ο εθνικισμός ως «φυσική κατάστασις» του κάθε ανθρώπου, ανευρίσκεται ως πολιτική προσπάθεια ιδιαιτέρως μέσα στις τάξεις εκείνων που εμφανίζονται ως αντίπαλοι του. Τους κομμουνιστάς. Όσους εξ αυτών διατηρούν την αξιοπρέπειαν τους ως πολίτες μιάς πατρίδος.

Οι Ρώσοι θα παραμείνουν εθνικισταί διατηρώντας την ηγεσία του παγκοσμίου κομμουνισμού εις όφελος της πατρίδος των. Οι Βιετκόνγκ με καθαρώς εθνικιστικά συνθήματα νικούν δύο πολέμους εναντίον Γάλλων και Αμερικανών. Εξ άλλου συντάσσονται με την Ρωσία και όχι με την γείτονα Κίνα με την οποία και συμπλέκονται αν και κουμμουνισταί αμφότεροι, ακριβώς διότι τα συμφέροντα της πατρίδος των (Βιετνάμ) είναι αντίθετα με τα της Κίνας. Αργότερον διά τον ίδιον λόγον θα επιτεθούν στην Καμπότζη, την οποίαν και θα καταστήσουν υπόδουλόν των!!!

Τα Λατινοαμερικανικά ερυθρά κινήματα, κτυπούν την εθνικιστική καρδιά των απαθλιομένων μαζών της Λατινικής Αμερικής, προτάσσοντας τον εθνικόν των εγωϊσμόν έναντι του Αμερικανού εκμεταλλευτού των ή των ανδρεικέλων των δικτατόρων.

Οι Κούρδοι του Ρ.Κ.Κ., Μαρξισταί στην ιδεολογία κάνουν σαφώς εθνικιστικό αγώνα με σαφή τα εθνικιστικά των κηρύγματα. Ο Σοσιαλιστής Μαντέλα ως «Εθνικιστής» επολιτογραφήθη διεθνώς και το Σολιαλ – Μαρξιστικό «Αφρικανικό Κογκρέσο» αγωνίσθηκε επί χρόνια πολλά για εθνικιστικούς σκοπούς.

Παντού, πλήν της Ελλάδος και Κύπρου, ο κομμουνιστής εστήριξε εθνικιστικές θέσεις και προέταζε μέσα από τα Λενινιστικά –Μαρξιστικά του θεωρήματα έννοιες που έθιγαν βαθειά την εθνικήν συνείδησιν, και υπερηφάνεια των λαών στους οποίους απευθύνετο και τούτο, πάντα μεν προς όφελος της ερυθράς του ιδεολογίας, αλλά μη περιφρονώντας δε τον εθνικισμόν σαν μια φυσική κατάστασιν των ανθρώπων τους οποίους και έπρεπε να προσεταιρισθεί.

Ορθώς λοιπόν πράττομεν και εμείς ως εθνικισταί. Το ζητούμενον είναι μέσω ποίας ιδεολογίας ο εθνικισμός μας διατηρών τα φυλετικά του γνωρίσματα (ημών ως Ελλήνων) και την απ’ αιώνων εθνική του παράδοσιν και κληρονομιάν θα αξιοποιήσει όλα τα ανωτέρω; Σήμερα εθνικισταί υπάρχουν διάσπαρτοι εις όλες τις παρατάξεις και κόμματα ακόμη, όσον και εάν φαίνεται παράξενον, εάν αρκετά από τα κόμματα αυτά κάθε άλλο παρά εθνικούς σκοπούς υπηρετούν!

Το μεγάλο όμως και εγκληματικό λάθος ήταν, ότι εστηρίχθη ο ελληνικός εθνικισμός εις ξένα ιδεολογικά πρότυπα, λαών με διάφορον νοοτροπίαν και ψυχοσύνθεσιν. Ο,τιδήποτε και εάν εγένετο μετά από αυτήν την κακήν αρχήν θα ήτο ΛΑΘΟΣ και δεν θα οδηγούσε πουθενά, εφ’ όσον Έλληνες όντες εβαρβαρίζαμε. Το ελληνικόν πρότυπον του ελληνικού εθνικισμού δεν υπηρετήθηκε ουσιαστικώς, διότι δεν υπήρξε. Διότι κανείς δεν εσκέφθη ως Έλλην, αλλά ως συρόμενος οπαδός των πάσης μορφής Δυτικοευρωπαϊκών προτύπων ή σημερινών κινημάτων, κινήσεων, κομμάτων.

Εφημερίδα Ελληνοκρατία - Φύλλο Αγώνος 36 - Σεπτέμβριος 1998

Μια Θυσία Ολοκαύτωμα - Σέλτσο, 212 χρόνια μετά | 23/08/2016

Η Μάχη του Σέλτσου, ακόμη μια θυσία των Σουλιωτών το 1804, που έπεσαν στον γκρεμό δίπλα από την Ιερά Μονή Σέλτσου στην Κοιλάδα του Αχελώου, θυμίζει τη θυσία του Ζαλόγγου, όμως πρόκειται για ένα ιστορικό γεγονός, σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό. Από τους 1400 περίπου Σουλιώτες που κατέφθασαν στην Ιερά Μονή που υπήρχε στο Σέλτσο, διασώθηκαν μόνο 65.
Mε την συνθήκη της 12ης Δεκεμβρίου του 1803, το Σούλι παραδόθηκε στον Αλή Πασά και οι Σουλιώτες άρχισαν να εγκαταλείπουν τον τόπο τους, για να μην παραδοθούν στους Τούρκους. Με αρχηγούς τους Κίτσο και Νότη Μπότσαρη, τα Χριστούγεννα του 1803, 1.148 Σουλιώτες έφτασαν στην Μονή του Σέλτσου, η οποία λόγω της τοποθεσίας αποτελούσε ένα φυσικό οχυρό. Είκοσι ημέρες αργότερα, στις 12 Ιανουαρίου του 1804, άρχισε η στενή πολιορκία τους από 8000 στρατιώτες του Αλή Πασά. Με σοβαρές απώλειες στο εχθρικό στράτευμα, οι Σουλιώτες κατάφεραν να τους αποκρούσουν. Όλο το χειμώνα έμειναν αποκλεισμένοι στο Σέλτσο, με λιγοστά τρόφιμα και πολεμοφόδια, που τους προμήθευαν κρυφά οι κάτοικοι των γύρω περιοχών του Λιάσκοβου και της Βρεστένιτσας.

Στις 20 Απριλίου, έπειτα από τετράμηνη πολιορκία, οι Τούρκοι αφού εξουδετέρωσαν την αντίσταση στα φυλάκια, μπήκαν στο Μοναστήρι. Άλλοι σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν, ενώ 250 γυναικόπαιδα για να μην πέσουν στα χεριά των εχθρών, έστησαν ένα νέο μεγαλύτερο Ζάλογγο. Ο Νότης Μπότσαρης αιχμαλωτίστηκε τραυματισμένος, ενώ ο Κίτσος μαζί με τον 13χρονο Μάρκο και 10 Σουλιώτες γλίτωσαν τη σφαγή, μέσα σε μια σπηλιά.

Φέτος συμπληρώνονται 212 χρόνια από αυτά τα γεγονότα του Απριλίου του 1804, όταν συντελέστηκε το Ολοκαύτωμα των 1400 περίπου Σουλιωτών και Ραδοβιζινών, στο Σέλτσο της Βρεστενίτσας – σημερινές Πηγές Άρτας, ιστορική έδρα του Δήμου Γ. Καραισκάκη.

Η συμμετοχή του πολιτιστικού συλλόγου, Λαϊκή Κίνησις Πολιτών Άρτης, στην Εκδήλωση Μνήμης του ηρωικού ολοκαυτώματος του 3^ου Σώματος των Σουλιωτών στην Ιερά Μονή Σέλτσου, δεν πέρασε απαρατήρητη.

Οι «Δημοκράτες» της Εξουσίας ενοχλημένοι από την είσοδο και παρουσία της Λα.Κί.Π. Άρτης στον χώρο του μοναστηριού, προσπάθησαν παράνομα και αντιδημοκρατικά να απομακρύνουν από τον χώρο της Εκδήλωσης τα μέλη της Λα.Κί.Π. Άρτης που παρέμεναν πειθαρχημένοι και σοβαροί, σεβόμενοι τον ΙΕΡΟ χώρο και την διαδικασία της εκδηλώσεως. Οι παράλογες και παράνομες απαιτήσεις τους, όπως η απομάκρυνση μας από την τελετή καθώς και υποστολή των ΣΗΜΑΙΩΝ και του ΛΑΒΑΡΟΥ μας, δεν έγιναν δεκτές από τα μέλη του ΣΥΛΛΟΓΟΥ που με ΗΡΕΜΙΑ και ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ παρέμειναν μέχρι το πέρας της τελετής. Να υπενθυμίσουμε λοιπόν στους έχοντες της εξουσία ότι οι ιδέες, ΔΕΝ διώκονται παρα μόνο οι έκνομες πράξεις καθώς και το ΙΕΡΟΤΕΡΟ ΣΥΜΒΟΛΟ του ΕΘΝΟΥΣ, η ΣΗΜΑΙΑ μας, ΔΕΝ υποστέλλεται και ΔΕΝ εγκαταλείπεται σύμφωνα με τον όρκο που δώσαμε σαν Έλληνες στρατιώτες.

Ψηλά οι Σημαίες λοιπόν!

ΖΗΤΩ το Θεογέννητο Έθνος των Ελλήνων!

Τι εστί έθνος;

Το ΕΘΝΟΣ σχηματίζεται από δυο βασικούς παράγοντες, την ΦΥΛΗ και την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

Λέγοντας «φυλή», εννοούμε την «καταγωγή» - ότι πρέπει δηλαδή τα άτομα του Έθνους να έχουν κοινή καταγωγή. Δεν αρκεί να έχουν αυτά «συνείδηση» περί κοινής καταγωγής. Δεν αρκεί δηλαδή να πιστεύουν στην κοινή τους καταγωγή, αλλά να έχουν πράγματι κοινή καταγωγή. Διότι ΜΟΝΟΝ η κοινή καταγωγή - ή κοινή «φυλετική υπαγωγή» - συνεπάγεται ΚΟΙΝΟΥΣ κληρονομικούς χαρακτήρες, άρα κοινά πνευματικά στοιχειά. Όταν υπάρχει κοινή καταγωγή, τότε υπάρχουν κατά το μάλλον ή ήττον κοινή γλώσσα, κοινός πολιτισμός, κοινή θρησκεία, κοινά ήθη, κοινή ιστορία. Αυτά τα δευτερογενή στοιχειά δεν αποτελούν, το καθένα ξεχωριστά, απαραίτητο στοιχείο συγκροτήσεως Έθνους. Εν τούτοις όλα αυτά, όταν συνυπάρχουν, συντελούν στην συνοχή της κοινότητος, στην δημιουργία δηλαδή ΕΝΙΑΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ -του δεύτερου παράγοντος συγκροτήσεως του ΕΘΝΟΥΣ.

ΕΘΝΟΣ είναι επομένως ο ομοειδής φυλετικώς λαός, που έχει συνείδηση της υπάρξεώς του.


Απόσπασμα από το βιβλίο: 
''Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ'' 
του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ